روسازی

به طور کلی روسازی سازه ای است که بر روی لایه نهایی متراکم شده خاکریز که بستر روسازی نامیده می شود قرار می گیرد و از آنجایی که بارگزاری لایه های خاکریزی هرچند در شرایط کاملا ایده ال و خوب دانه بندی شده اجرا شده باشد موجب شکت برشی و ایجاد تغییر شکل های دائم می شود به جهت جلوگیری از بروز آسیب دیده گی های فوق و همچنین چسبیدن به یک سطح هموار جهت عبور وو مرور راحت و ایمن وسریع از لایه ای روسازی که متشکل از قشرهای مختلف نظیر زیر اساس و اساس و لایه های آسفالتی و یا بتنی و یا ترکیبی از آنها (با توجه به موقعیت و مکان اجرا) می باشد،استفاده می شود.
هریک از لایه های روسازی دارای مشخصات فنی و فیزیکی خاصی می باشد که باید در برابر تنش های وارده مقاومت کرده و با توجه به شرایط اقلیمی و موقعیت جغرافیایی قادر باشند تنش ها را بی آنکه تغییر شکلی در آنها بوجود آید تا میزان قابل تحمل برای لایه های زیرین،کاهش دهند.
و بر این اساس که عملکرد و رفتار سازه روسازی محسوب می شود.می توان روسازی راه را از چندین لایه با مقاومت و مرغوبیت متفاوت طرح کرد.که عمدتا به عوامل زیر بستگی دارد:
1-ویژگی های خاک بستر که شامل مواردی نظیر نوع،طبقه بندی،مقاومت،حساسیت در برابر یخبندان و تغییر حجم،نشست و تحکیم و شاخص تراکم می باشد.
2-شرایط جوی که شامل رطوبت،یخبندان و عمق نفوذآن،درجه حرارت محیط و تغییرت آن می باشد.
3-شرایط هندسی که شامل شیب های تند در طول مسیر و تقاطعات و قوس ها که معمولا موجب تغییر شکل میشود.
4-ترافیک که شامل نو ع و وزن و تعداد عبور وسایل نقلیه می باشد.
5-عمر طرح که براساس آن روسازی طراحی می شود.
6-هزینه طرح شامل هزینه های مراحل ساخت و بهره برداری و نگهداری است.
7-ویژگی های لایه های روسازی که شامل جنس،کیفیت مقاومت فشاری و کششی،
دوام،زهکشی و پایداری در برابر دوره های ذوب یخبندان.